Myrthe in Madrid

Hola!

Het is weer tijd om deze blog nieuw leven in te blazen. Dit keer zal ik mijn avonturen in Spanje met jullie delen, aangezien ik een halfjaar ga studeren in Madrid. Mijn avontuur begon afgelopen zaterdag. Rond half elf in de ochtend stond ik op Schiphol met mijn ouders en wat vrienden, een veel te zware backpack en een hoop zenuwen. Het was al snel tijd om afscheid te nemen, want het was erg druk bij de douane. In de rij scheet ik ongeveer zeven kleuren, omdat het heel druk was en ik bang was dat ik niet op tijd zou zijn voor het boarden. Niks bleek minder waar, want ik kwam precies op tijd. In het vliegtuig werd ik hartelijk ontvangen met een ‘buenas días’ en ik werd blij van het idee dat ik vanaf nu af aan lekker veel Spaans zou horen en praten. In het vliegtuig viel ik als een blok in slaap en na twee uur dutten arriveerde ik in het zonnige Spanje.

Uit gemak nam ik een taxi naar mijn hostel, iets wat ik normaal niet zou doen maar aangezien ik een 20 kilo zware rugzak bij me had en een koffer van zo’n 10 kilo vond ik dat het wel kon. Nadat ik me in het hostel had geïnstalleerd en wat had rondgelopen in de buurt, sprak ik af met Aída: een Madrileense die ik tot dan toe via Whatsapp kende via een collega. Deze lieve meid leidde me rond in het centrum en we kletsten alsof we elkaar al jaren kenden. Het was erg fijn om zo opgevangen te worden, want Madrid is erg overweldigend. Het was weekend dus het was druk, erg druk. De New Yorkers zeggen misschien dat hun city never sleeps, maar dan ken je Madrid nog niet. De stroom mensen houdt niet op, en ik liet me erdoor opslokken en meevoeren.

Tijdens mijn zoektocht naar kamers op Facebook kreeg ik een berichtje van Elvis, een Erasmusstudent uit Oostenrijk. Aangezien we in hetzelfde schuitje zaten en hij hier ook nog niet veel mensen kende, spraken we af om samen wat te gaan eten. Natuurlijk gingen we voor tapas en we zaten gewoon lekker buiten. We hebben zelfs een specialiteit geprobeerd: callos a la madrileña. Dat is koeienmaag in een sausje van onder andere chorizo. Ja, we wisten van tevoren wat het was. En nee, het zag er niet heel lekker uit. De smaak viel alles mee, maar de structuur van de stukjes maag was erg taai en niet zo lekker. Het was een relaxte avond en al met al een goeie eerste dag.

De volgende dagen had ik wat bezoekjes aan kamers gepland. Dat zorgde er meteen voor dat ik verschillende wijkjes beter leerde kennen. Ik maak elke keer de fout om veel te vroeg te zijn waardoor ik nog een halfuur te doden heb. Op zich geen probleem, want daardoor heb ik even om rond te lopen en bijvoorbeeld te relaxen in de zon. Over het algemeen zijn de kamers hier best duur en vrij klein. Sommigen hebben niet eens een raam en het is ook niet ongewoon dat het raam nog geen halve vierkante meter beslaat. Er is genoeg aanbod, maar ook veel vraag maar ik zag het zonnig in want de bezoeken plannen ging vrij soepel en iedereen was komen opdagen.

Inmiddels heb ik gisteren te horen gekregen dat ik een kamer heb! Het is een kleine kamer, maar op een prima locatie samen met David, een Spaanse leraar Engels. Ik wil m’n opties nog even openhouden dus ik blijf nog kamers bezoeken en mocht er een beter aanbod zijn dan neem ik die. Ik heb vandaag een ov-kaart geregeld en ben bezig met het fixen van een Spaans nummer met een abonnement waarmee ik zonder extra kosten naar Nederland kan bellen, haha! Verder heeft een random vent me een gedicht voorgelezen toen ik op Elvis aan het wachten was. Hij bleek de auteur te zijn en stond erop dat ik zijn naam zijn boek op zou schrijven. Goeie promotiestunt! Ook wilde een oude man, als in opa-oud, graag een blokje met me om. Dat niet alleen, hij wilde wel novios zijn (verkering, geliefden) en me meenemen naar zijn kamer. Geen zorgen, hij zou heel lief zijn! Ik heb hem vriendelijk bedankt en ben daarna snel doorgelopen. Toch vraag ik me dan af wat zo’n vent dan in z’n hoofd haalt om dat te vragen.

Ik kan nog wel pagina’s doorgaan, maar ik zal maar een afsluiten. Ik ben alvast naar mijn universiteit gegaan om even te zien waar het is en vragen wanneer alles nou precies begint. Ik heb nog even, want dat is pas 18 februari. Vanmiddag ga ik langs bij mijn stageplek: la Escuela de Idiomas, waar ik Nederlandse les ga geven (of helpen met conversatielessen Nederlands). Meer daarover later! Ik heb nog niet echt tijd om de toerist uit te hangen, maar dat komt wel als ik verhuisd ben en wat meer gesetteld. Hasta luego, amigos!