De eerste week

Inmiddels zit ik hier een weekje en ik raak al steeds meer gewend aan het leven in Madrid. In Nederland was ik benieuwd of ik me zou kunnen aanpassen aan het Spaanse ritme. Dat houdt in dat alles wat later is en wat langer duurt. Zo ontbijt ik hier pas rond een uurtje of elf, lunch is rond drieën en avondeten doe ik pas na tien uur. Je gaat vanzelf mee in wat de rest om je heen doet. Mijn agenda gebruik ik nauwelijks en plannen maken we op het moment zelf.
Wat nog niet vanzelf gaat, is het Spaanse tempo. Ik loop nou eenmaal snel. Maar zelfs als ik voor mijn doen langzaam loop, ren ik volgens de rest. De rest bestaat in dit geval uit de Erasmusstudentengroep met wie ik soms uit (eten) ga. Wat lopen betreft ben ik nou eenmaal wat ongeduldig. Maar het loslaten van die ongeduldigheid is echt iets wat ik hier moet leren. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld als je ergens wat gaat drinken of eten in een bar of restaurant. De ober komt niet per se meteen op je af en als je eenmaal iets hebt, zie je hem ook niet meer terug tenzij alles leeg is of je hem expliciet roept. En nee, dat is niet omdat ze hier niet servicegericht zijn, maar ze willen je hier gewoon laten genieten met je gezelschap (of het boeit ze gewoon niet zoveel). Daarentegen krijg je vaak genoeg gratis dingen bij je eten of drinken, variërend van hapjes tot shotjes.

Zoals ik in mijn vorige blog schreef, ging ik dinsdag langs bij mijn stage om kennis te maken. De afdeling Nederlands op de grote taalschool bestaat uit Arthur en Johanna. Johanna ontving me hartelijk met een dropje en maakte me wegwijs op de school. Arthur heb ik nog niet ontmoet, want die was op vakantie. Hij is het hoofd van de afdeling Nederlands. Samen geven zij alle lessen aan de studenten, die variëren van Spanjaarden tussen de 15 en 75 jaar. Mijn taak bestaat uit het organiseren van conversatielessen met de studenten. Ze kunnen zichzelf intekenen voor een kwartiertje praten met mij om hun Nederlands te oefenen en te verbeteren. Het gaat er vooral om dat hun uitspraak beter wordt. Ik neem de taak over van een studente Nederlands en begin deze dinsdag al! Ik was erg benieuwd waarom de Spanjaarden zo graag Nederlands wilden leren, maar de motivaties verschillen heel erg: van familie en geliefden die Nederlands zijn waarmee ze willen praten tot interesse in de cultuur en taal. Een uitdagende groep dus met verschillende niveaus, leeftijden en motivaties. In principe is het voor twee dagen in de week, in de avond aangezien de meeste studenten gewoon werken of studeren. Maar het is heel flexibel dus misschien dat ik er nog meer bij ga doen. Ik vond het heel grappig om ineens zoveel Nederlands te praten in Spanje, want ik ben verder nog geen Nederlanders tegengekomen.

De rest van de week heb ik nog wat kamers bezocht, mijn dieet van cañas y tapas voortgezet, mijn Spaanse simkaart geregeld en wat bezienswaardigheden gezien. Zo kwam ik erachter dat er een Titanic expositie is in een cultureel centrum. Die ga ik zeker nog een bezoeken. Op dezelfde manier kwam ik erachter dat er een soort sightseeing skilift is, een teleférico heet het hier. Via de website van de teleférico kwam ik er weer achter dat er niet ver hier vandaan een pretpark is. Zo wordt mijn to-see lijstje steeds groter, maar het scheelt dat ik alle tijd heb. Ik heb dan ook geen haast. Het belangrijkste was een kamer vinden en settelen. Dat is gelukt! Ik heb de kamer genomen waar ik eerder over vertelde. Het is in een appartement met David, een Spanjaard die Engelse les geeft, maar ambieert om een schrijver te zijn. De kamer is vrij klein, maar de wijk is heel centraal en gezellig. Verder is de huur in vergelijking met de andere kamers die ik heb gezien goed te doen en hebben we een grote woonkamer met een bank en ruime eettafel. Ik moet hem nog wat beter leren kennen, maar David is heel aardig. Zaterdag heb ik m’n spullen verhuisd en het hostel vaarwel gezegd. Daar was ik eerlijk gezegd ook wel klaar mee na een week. Leven uit een backpack en met z’n achten een kamer delen is niet ideaal. Mijn kamer is nog wat kaal met slechts een eenpersoonsbed, kleine kledingkast en nachtkastje, maar ik heb het wel al gezellig gemaakt met foto’s van vrienden, wat persoonlijke kaartjes en een schilderij wat er al hing. Die ga ik nog wel vervangen voor een leuke poster ofzo. Het begin is er in ieder geval. Komende week ga ik eens op zoek naar een tweedehandszaakje voor nog wat meubels. Ik wil een tweepersoonsbed en nog een bureautje.

Ik raak al meer en meer gewend aan Madrid, met al haar grootsheid en drukte. Doordeweeks is het in ieder geval al een stuk rustiger en er ligt en prachtig en ontzettend groot park vlakbij mijn huisje. Het is ook fijn om me nu even terug te kunnen trekken in m’n eigen stekkie. Het ligt in een rustige zijstraat van een grote bruisende straat. Ideaal dus, want alles zit in de buurt: winkels, een grote markt, pleintjes, bars, restaurants, noem maar op. Ik zal wat foto’s uploaden zodat jullie ook kunnen meegenieten van mijn omgeving. Oh ja, ik ben vanaf nu dus ook niet meer bereikbaar op mijn Nederlandse telefoonnummer. Als je dus met me wilt whatsappen, stuur me even een mailtje of een reactie hieronder dan geef ik mijn Spaanse nummer.

¡Hasta pronto!

Tip voor de foto's: klik links in het menu op foto's om alle foto's te zien. Hieronder krijg je op een of andere manier slechts de helft te zien.